ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
اذر بیگدلی ( 1195-1123 ه.ق)
لطفعلی اذر بیگدلی در اصفهان متولد شد که در غزل سرایی و قصیده گویی مهرت داشت. کتاب معروف وی اتشکده نام دارد که شرح حال بسیاری از شعرای معروف در ان ذکر شده است.
منظومه معروفی به نام یوسف و زلیخا دارد که به تقلید از یوسف و زلیخای جامی سروده است.
به گفته جلال الدین محمد بلخی، شاعر اعجوبه ایرانی به ادمی شکل دگر خندیدن می اموزد:
گرچه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم
عشق اموخت مرا شکل دگر خندیدن
همان است که کینه را از خنده می زداید و انها را انسانی می کند.
عشق دلپذیرترین جهان بینی ادمی است.
رابیندرانات تاگور شاعر و فیلسوف بزرگ هندی در ستایش عشق چنین می سراید:
و اما عشق!
محبوبه من اوست
شادی و رنج های او بیکران
نوا و بی نوایی او نیز بی پایان است.
از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود
بی رنگ تر از نقطه موهومی بود
این دایره کبود، اگر عشق نبود