شعر طنز ٥

نخستین بار گفتش از کجایی

بگفت از پشت سد آشنایی

بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند

بگفت نکته خرند و تست فروشند

بگفتا تست فروشی در ادب نیست

بگفت از درس خوانان این عجب نیست

بگفت از دل شدی عاشق به کنکور

بگفت از دل تو گویی و من از زور

بگفتا عشق کنکور بر تو چون است

بگفت از جان شیرینم فزون است

بگفتا گر کند مغز تو را ریش

بگفت مغزم بود این گونه از پیش

بگفت ار من بیارم رتبه ای ناب

بگفتا وه چه می بینی تو در خواب 

شعر طنز ٤

دختری از کوچه باغی میگذشت

یک پسر در راه ناگه سبز گشت

در پی اش افتاد و گفتا او سلام

بعد از ان دیگر نگفت او یک کلام

دختر اما ناگهان و بی درنگ

سوی او برگشت مانند پلنگ

گفت با او بچه پروی خفن

می دهی زحمت به بانویی چو من؟

من که نامم هست آزیتای صدر

من که زیبایم مثال ماه بدر

من که در نبش خیابان بهار

میکنم در شرکت رایانه کار

دختری چون من که خیلی خانمه

بیشت و شش ساله _مجرد_دیپلمه

دختری که خانه اش در شهرک است

کوی پنجم_نبش کوچه_نمره شصت

در چه مورد با تو گردد هم کلام

با تو من حرفی ندارم والسلام!!!

شعر طنز ٣

بچه که بودم به من آموختند

فحش نباید بدهی گوسفند

بی ادبی بوده از این خانه دور

حرف رکیکی نزنی بی شعور

بچه ی همسایه به من فحش داد

پند پدر مادرم آمد به یاد

بر دهنش مشت ادب کوفتم

البته با غیظ و غضب کوفتم

شب که پدر قصه ما را شنید

نوبت آموزه دوم رسید

پای مرا بست به یک ریسمان

بر کفل و بر کف پایم زنان

گفت نباید به کسی زور گفت

من چه کنم با توی گردن کلفت

بچه که بودم پدرم یاد داد

عشق بورزم به نبات و جماد

عشق به سوراخ ازن فی المثل

عشق به بوی خوش زیر بغل

عشق به انسان و طبیعت ، گیاه

عشق به ارتش به بسیج و سپاه

عشق به هم نوع ولو دشمنت

عشق به هر کس شده ، حتی زنت

عشق به مفرد به مثنی به جمع

عشق به اینها که رساندم به سمع

تربیتم سیر سعودی گرفت

هیکل من رشد عمودی گرفت

ریش و سبیلی به هم آمیختم

زشت شدم تیغ زدم ریختم

ریختم از صورت خود پشم را

باز عیان کرد پدر خشم را

فرصت اندرز و نصیحت نبود

چاره به جز فحش و فضیحت نبود

گفت:پسر ریش تراشیده ای ؟

نفله مگر دختر ترشیده ای!

کافر حربی شده ای ظاهرا

قرتی و غربی شده ای ظاهرا

بر سر این صورت صافت مباد

مورچه ای می بکند بکس باد

صورت سیرابی و بی ریش تو

عین حرام است و نجس ، دور شو

تا نشدی مومن و اهل ثواب

زیر پل و روی مقوا بخواب

رفتم و ریشم که به زانو رسید

برگشتم نزد پدر رو سپید

دید که تی شرت به تن کرده ام

پارچه ای زرت به تن کرده ام

گفت:مگر پارچه کم داشتی؟

لخت و پتی آمده ای آشتی

این که شمایی پسر بنده نیست

کسوت کفار برازنده نیست

پیرهن و دکمه ی تقوات کو؟

سبحه و انگشتر و اینهات کو؟

هیزم دوزخ شده ای نره خر؟

زود برو پیرهنی نو بخر

مختصری بود ز بسیارها

این همه مشتی ست ز خروارها

منحنی تربیتم رشد کرد

حیثیت و شخصیتم رشد کرد

حاصل این شیوه ارزنده ، من

این من خوش ذوق ولی بد دهن!

طنزپرداز: سعید نوری

شعر طنز ٢

شاعر زن میگه :

به نام خدایی که زن آفرید

حکیمانه امثال ِ من آفرید

خدایی که اول تو را از لجن

و بعداً مرا از لجن آفرید!

برای من انواع گیسو و موی

برای تو قدری چمن آفرید!

مرا شکل طاووس کرد و تو را

شبیه بز و کرگدن آفرید!

به نام خدایی که اعجاز کرد

مرا مثل آهو ختن آفرید

تو را روز اول به همراه من

رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف

مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما

بلندگو به جای دهن آفرید!

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود

مرا خانه داری خفن! آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب

شراره، پری، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر

براد پیت من را حَسَنْ آفرید!

برایم لباس عروسی کشید

و عمری مرا در کفن آفرید

پاسخ شاعر مرد:

به ‌نام خداوند مردآفرین

که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد

چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید

و شد نام وی احسن‌الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد

مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت

ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم

تو زیبای‌ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست

نه کار پزشک و پروتز، همین!

نداده مرا عشوه و مکر و ناز

نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی‌ریا آفرید

جدا از حسادت و بی‌خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد

به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت

و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک

من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود

که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر

و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایشت

نشسته مداوم تو را در کمین!

شعر طنز

ملا سوار خر شد گفتند این سیاسی ست

بایرامقلی پدر شد گفتند این سیاسی ست

در داستان ، گلعنبر نُه بار بچّه زایید

نُه تا همه پسر شد ، گفتند این سیاسی ست

دل می خورند و قلوه خوبان شهر با هم

تا شام ما جگر شد گفتند این سیاسی ست

هنگام آب خوردن دستم به مانعی خورد

لیوان ما دمر شد گفتند این سیاسی ست

یارو قمر قمر گفت گفتند بی خیالش

تا ماه ما قمر شد گفتند این سیاسی ست

دانشجویی ز کرمان از بخت بد هنر خواند

یک روز باهنر شد گفتند این سیاسی ست

یک چشم عمه چپ بود گفتند اجتماعی ست

بابا بزرگ کر شد گفتند این سیاسی ست

اشتر جملچه زایید گفتند این عجیب است

گاو حسن بقر شد گفتند این سیاسی ست

گفتند اعتراضات کار برنج هندی ست

کوبا پر از شکر شد گفتند این سیاسی ست

روزی کنار دریا موجی عظیم آمد

شلوار شیخ  تر شد گفتند این سیاسی ست

در فوتبال روزی دروازه بان زمین خورد

دردش که بیشتر شد گفتند این سیاسی ست

عطّار نسخه ای بست گفتند شبهه ناک است

خیّام کوزه گر شد گفتند این سیاسی ست

شاعر به فکر افتاد مردن چه چیز خوبی ست

آماده سفر شد گفتند این سیاسی ست

علیرضا قزوه